Sara Correia (26) is een nieuwe ster aan het Fado firmament, deze Portugese blues was heel lang in Portugal de muziek voor de ouderen maar inmiddels is de populariteit sterk gegroeid bij het jongere publiek en daar zal Sara zeker toe hebben bijgedragen. Zij was 13 jaar oud toen ze de “Grande Noite de Fado” won, waarna ze werd uitgenodigd om te komen zingen in het beroemde Casa de Linhares in Lissabon waar ze optrad met Celeste Rodrigues, Jorge Fernando en Maria de Nazaré. Ze groeide op met de muziek van Amália Rodrigues, Fernando Maria, Beatriz de Conceicão en Hemínia Silva. Onlangs vroeg de Franse filmmaker Joel Santoni haar om “Oh Gritto”van Amália Rodrigues te zingen voor zijn televisieserie “Une Famille Formidable”. Dit is haar langverwachte debuutalbum geproduceerd door Diogo Clemente, die zelf te horen is op gitaar, en met medewerking van een de grootste Portugese gitaargenieën Angelo Freire op de Portugese gitaar, Marino de Freitas op basgitaar en Vicky Marques op percussie. Opmerkelijk is onmiddellijk het krachtige stemgeluid van deze jonge zangeres waarmee ze in het voetspoor treedt van haar beroemde voorgangsters, de kracht van de stem en de klankrijke verbuigingen die ook in het voetspoor liggen van de Portugese taal behoren tot de essentie van de Fado en dat beheerst ze fabuleus.

Samen met producer/gitarist Diogo Clemente zocht ze het repertoire voor dit album, het werden traditionele fado nummers maar wel opnieuw ingekleurd. Zo begint het album met een ijzersterke versie van “Fado Português” dat ook op het repertoire van Amália Rodrigues stond. “Se o mundo dá tantas voltas” heeft ze van Beatriz da Conceição en “Veio a saudade” van de mannelijke fadista Fernando Maria. Fado is een intigrerende en emotionele muziek die je niet onberoerd laat, ik noemde het eerder Portugese blues, misschien wat kort door de bocht maar net zoals bij de blues is de fado niet altijd droevig het kan ook heel vrolijk stemmen, zoals in het nummer “Zé Maria”. De tekst speelt natuurlijk een belangrijke rol bij deze muziek maar het is niet iedereen gegeven het Portugees te verstaan en dat brengt me op een punt van kritiek , waarom de teksten alleen afdrukken in het Portugees in het bijbehorende boekje, een Engelse vertaling was geen overbodige luxe geweest. In ieder geval is dit een indrukwekkend debuut en warm aanbevolen. Met dank aan het interview van Rik van Boeckel met Sara Correia in Jazzism.

Jan van Leersum